My (not) so ordinary days

Kiedy śnieżyca nieco ucichła, ponowiliśmy naszą próbe przejazdu przez góry w stronę osławionego wodospadu Dynjandi. Najgorszy odcinek czekał nas pomiedzy miejscowością Holt a Þingeyri, skąd poprzedniego dnia, ze względu na złe warunki pogodowe, zawróciły nas służby drogowe. I tym razem było sporo śniegu, ale na szczęście (ja, z sercem w gardle) przejechaliśmy.

Po drugiej stronie, czekała nas malownicza droga wzdłuż fiordu.

Po okrążeniu dwóch fiordów, z dala naszym oczom ukazał się i on, Dynjandi, delikatny niczym koronka na welonie u panny młodej lub jak go zwą Islandczycy, lukier na torcie.

Poniżej wodospadu, koło parkingu, znajdował sie spory płaski kawałek ziemii, z postawionymi sanitariatami z bieżącą wodą oraz kamiennym wymurowanym miejscem na grilla. Oczami wyobraźni widziałam nas tam ponownie w przyszłości, tym razem z namiotami i na motocyklach 🙂

W drodze powrotnej przeświecające przez chmury słoneczko, nadawało trasie niesamowity i wyjątkowo malowniczy klimat.

I jak tu nie kochać tej Islandii? 🙂